Okay sambung cerita.
Tak sure pukul berapa saya
masuk LR haritu. Tak silap dalam lepas asar rasanya. Sebelum masuk tu ingat lagi, nurse tanya nak pegi LR guna kerusi roda ke taknak. Belum sempat jawab, nurse dah potong
‘Tak payah lah ye. Nurse tengok
nia macam rileks je. Kita jalan je la, cepat sikit beranak’
Hahaha. Nasib masa tu memang
tak rasa sakit lol. K sambung balik cerita masa dalam LR. I memang tak rasa
sakit langsung dalam tu until lah dr datang pecah kan air ketuban. Masa tu I have
no idea pon diorang nak buat apa. Tiba2 datang sembang2 sesama sendiri then
pakai glove lepas tu suruh I bukak (*read bukak kaki) Lepas bukak tu baru dia
cakap nak pecah kan air ketuban. Masa tu I was, Aaaaaaaa ape ni ape ni. Tiba2 rasa air panas mengalir keluar. Eh tak rasa apa pon? haha. Macam tu je
tak ada rasa apa apa pon ok gais don’t worry
Dr pecah kan air ketuban sebab
nak activekan labour process tu. K fun info, but this one im not so sure sebab
tak ingat baca dekat mana / kajian negara mana tapi tak kira nak jugak tulis,
peratusan ibu yang pecah air ketuban secara semula jadi sangat sikit.
Selebihnya dr yang tolong pecahkan. Haaa gituu. K sambung. Lepas air ketuban
pecah tu baru saya start rasa sakit. Nak kata sakit maha dasyat tu takde la
sangat tapi sakit lah. Masa tu saya sensorang je. Tapi I rileks. Tak sempat pon
nak rasa sedih layan contraction sensorang tiba2 dengar orang bagi
salam. Rupa2 nya naim masuk siap2 dah pakai baju and topi bedah huhu.
For info, LR dekat hospital
kajang tu tak boleh suami masuk ye. Sebab setiap bilik tu ada 2 partition yang
dipisahkan dengan tirai je. That’s why suami tak digalakkan masuk. Tapi in
certain case kalau tak ada orang nurse bagi je suami masuk. Don’t be scared
okay. Macam saya haritu, alhamdulillah naim ada the whole process. Sebab katil
sebelah tak ada orang hehe alhamdulillah. In fact, nurse sendiri offer dia
masuk sebab naim kata;
“Nurse
fed up kot abang sikit2 tanya awak okay ke tak”
Kekke. So sepanjang process
layan contraction tu I diam je takde jerit2 cakar2 naim ke ape ke huhu. I dok
diam sambil tarik rambut. Haha. Oh position masa tu mengiring badan ke sebelah
kiri sebab ada baca, untuk active kan labour kita kena baring belah kiri secara
C macam tu tak ingat la. Nanti u google lah k haha. Sambil selamat nabi yunus
Laa
ilaaha illa anta. Subhaanaka, innii kuntu minaz zhaalimiin
So process layan contraction
berlalu semakin lama semakin kuat. It didn’t took a lot of time. Memang rasa
laju je semua tu berlaku. Betul lah kot orang cakap kalau induce ni sakit tu
datang sekali gus. Tapi for me, I lagi suka macam tu dari rasa sakit lama2. huhu.
Masa sakit di tahap medium, I dah tak rileks. Bergerak gerak sikit, naim still
sebelah I urut2 belakang badan sambil baca yaasin. Kebetulan masa tu nurse datang
jenguk terus dia tanya
‘Puan nak ubat tahan sakit tak?’
Masa tu dari sakit jadi tak sakit
sebab berfikir. I was Aaaaa aaaaa. Then naim terus je jawab
‘Boleh je nurse’
Kita yang sakit dia yang jawab. Sebab dia kata dia taknak saya sakit. Alolo so sweet. Tapi I okay je sebab masa tu i tak ada masa nak berfikir. Thank you sayang tolong
fikirkan untuk saya hahaha. Lepas nurse cucuk tu dia cakap
“Haa okay lepas ni puan boleh lah
tidur sekejap’
Sebab analoginya lepas cucuk tu
kita akan khayal and kurang sakit. Tapiiiii, not in my case. The contraction is
getting strongerrrr. Ubat tu tak berkesan nak kurangkan sakit saya hahaha. The
contraction keep on coming in fact makin kuat. Time tu dah start gigil2 badan.
Tiba2 rasa nak terberak sangat2. My mind terus triggered, ALAMAK RASA NAK
TERBERAK, BABY NAK KELUAR TAPI JANGAN TERAN LAGI NIAAAA. TUNGGU DR DATANGGGGGG
Nampak tak dengan diri sendiri pon
drama. Masa tu I dah tak boleh tahan terus jerit minta naim tolong panggil
nurse. Walhal sebelum beranak punya lah dah set mind taknak jerit2 huhu. Dia
pon gelabah lari cari nurse sebab tengok bini tetiba jerit walhal tadi diam je
huhu. Then nurse masuk sekali dengan dr terus check jalan. Ingat lagi ayat dr
tu lepas settle check
‘Alhamdulillah puan, macam ni lah kita
nak. Progressive labour. Bukaan dah 7cm. InsyaAllah lagi 2,3 jam puan beranak lah’
I don’t remember the term tapi maksud dia
labour process tu activily happen la which bukaan jalan tu keep on happening
tak stagnant gitu. Masa dengar dr kata 2,3 jam akan beranak tu I was like, eh
hello ni kepala baby sikit lagi nak tekeluar aku tahan je tak bagi keluar sebab
belum 10cm lagi okay. Takkan nak kena harungi 2,3 jam macam niiiiiii. In denial bila dr kata lambat lagi nak bersalin sedangkan i boleh rasa baby dah hujung2 dah tu huhu
Tapi Dr pon keluar bersama nurse2 nya. Nak
pergi berbuka sebab masa tu dah nak masuk waktu hahaha. Tak sampai brapa minit I
think lepas dr keluar, I dah tak boleh tahan. I trust my motherly instinct more
other than dr pakar cakap tadi lagi 2,3 jam plus masa tu dah sakit yang maha
dahsyat datang and kenot tahan anymore. Time tu I jerit kuat gila dekat naim
‘SAYANG TOLONG PANGGIL NURSE BABY
DAH NAK KELUAR SANGAT SANGAT NI GRRRRRRRRRR’
Grr tu imitasi menggigil sebab I memang
tahap gigil kepit bontot tak nak bagi baby keluar sebelum waktu nya sebab gurl I
don’t want it to koyak rabak sebab ada baca, jangan teran selagi belum bukaan
penuh nanti koyak teruk. huu takmau
Then nurse pon datang. Nurse india
sebab masa tu muslim semua tengah berbuka puasa. Nurse masuk je terus check
bukaan,
‘Okay puan, boleh teran sekarang’
Selamba nurse tu cakap. Masa tu ter
pause sekejap kesakitan sebab tak expect nurse cakap macam tu
‘Dah 10 cm eh nurse?’
I asked. And
she said yes. Finally I can teran. Then 2 nurse melayu masuk assist
indian nurse tadi. Ye sis, I beranak nurse yang sambut. Haha. Nurse senior I believe
sebab masa tu kan tengah berbuka puasa. Memang tak ada orang lah huhu.
Alhamdulillah all went well.
Bersyukur sangat2.
Ada cerita kelakar masa teran baby keluar tu. Masa tu trust me I teran with all
my heart tapi tak boleh boleh. Nurse keep on encourage suruh saya push. Dia
cakap
“Geram puan geram. Teran macam berak keras tu”
Saya jawab;
‘Saya berak duduk nurse. Ni baring
macam mana nak terannnnn’
Lepastu nurse2 tu bantai gelak.
Saya tengah sakit kot. I mean it. Hahaha. Tapi betul lah kan? Dia suruh
bayangkan berak keras, so I pon imagine la sitting on toilet bowl. But this one
is not sitting so hows hahaha.
Then after awhile I don’t remember
macam mana this situation lead tapi yang saya ingat, saya tak boleh2 jugak
teran so nurse kata
‘Eh dah lah puan tak payah lah
teran. Susah sangat kan’
Lepas nurse cakap macam tu I rasa
tercabar gila, lepas je contraction datang, I pon teran paling hebat sekali and
alhamdulillah keluar lah seketul hana. I can feel her head came out from me.
Masa tu tak lepas Allahuakbar dari mulut. Perasaan tu tak tahu nak describe.
Bersyukur yang emosi sangat2. Naim dekat bawah tengok baby keluar the whole
process. Lepas baby keluar terus dia datang cium kepala and said
‘Thank you
sayang’ :')
Masa tu ada delay beberapa saat tak
dengar suara baby nangis. Beberapa saat tu rasa lama sangat serious. Jantung ni
macam stop sekejap. Naim kata lepas nurse tepuk2 baru hana nangis.
Alhamdulillah all went well.
Terus nurse letak hana atas dada
saya :’) I still remember the first clear look of me to her is her head. Haha.
Sebab I is rabun kan so tak nampak la masa nurse tayang hana dari kaki tu. Bila nurse letak hana kat dada tu, view saya nampak kepala dia. Masa tu hana start crawl cari susu. Amazing right? :’)
Oh as soon lepas bersalin tadi terus nurse
suap kan milo panas dengan straw. Alhamdulillah. Tah bila nurse buat saya pon
tak perasan. Recharge energy. Tapi masa tu tak rasa penat pon sebab dapat
kekuatan luar biasa bila dapat pegang anak yang selama ni I carry inside me :’)
huuu sedih lah. Bukan sedih tapi
terharu. Teringat balik saat2 tu. Okay lah nanti sambung lain. Nak sedih sorang2 kejap. XOXO
